Eleştiride Bonkör Takdirde Cimri İlişkiler

Eleştiride bonkör, iltifatta ve takdirde cimri mi davranıyoruz? 

Olumsuza odaklanmak ve çok eleştirel olmak ve az teşekkür, takdir ve iltifat etmek TÜM ilişkilerde (sevgili, karı-koca, ebeveyn-çocuk, işçi-işveren, öğretmen-öğrenci vb) mutsuzluk, güvensizlik, değersizlik, başarısızlık getirir. Kişinin kendine olan güvenini, inancını da zedeler. Kendini kusurlu hissetmesine yol açar.

Muhatabımızın hoşumuza giden, takdir ettiğimiz taraflarını zaten bildiğini varsayar ve söyleme gereği duymayız. Veya o davranışları yapmak "zaten olması gerekendir, görevidir; yapınca söylemeye ne gerek vardır". Karşıdakinin eksik yanlarıı daha kolay görür ve söylersek (hatta tekrar tekrar söylersek) kendini geliştireceğini ve değiştireceğini zannederiz.

Halbuki; çok eleştirel yaklaşım direnç geliştirme, eleştirilen davranışa daha sıkı sarılma ve eleştirilere duyarsızlaşma ihtimalini çok yükseltir. "Marifet İltifata Tabidir". Takdir edildikçe kişinin şevki artar, kendini ve yaptığı şeyi değerli hisseder; görülmek, farkedilmek iyi hissettirir. Yaptığı şey görevi bile olsa, teşekkür, iltifat, ve güzel sözler duymak herkese iyi gelir, aradaki yakınlığı ve muhabbeti artırır. Takdir ve iltifat duyan bir kişi, zaman zaman yapılan eleştirelere de daha açık ve alıcı olur, ve değişim için çaba sarfeder. Sonuç olarak iltifatta ve takdirde bonkör, eleştiride cimri olalım.